Entaíno los mios movimientos pel interior de la estación, pero ensin dexar de mirar tolo que m'arrodia. Xente que camina y xente qu'espera, publicidá en francés y un cartelu que pon Hendaia (nome que nun me suena de nada); debaxo del cartelu ta'l ventanu onde se compren los billetes y un poco más p'allá los tornos pelos qu'hai que pasar pa llegar al tren. Enriba de los tornos ta'l cartelu lluminosu onde apaecen tolos destinos de los trenes.
Miro los destinos. Duldo ente garrar el tren que ta a nada de salir o garrar el que va pa Madrid, que ye l'únicu sitiu que conozo, amás de Madrid, de tolos destinos qu'apaecen nel cartelu lluminosu.
Con mieu a dexar de tener la lliberta que vuelvo a tener avérome a la taquilla y pido un billete pal primer tren que salga. Cuando pago, entá me queda dineru.
No hay comentarios:
Publicar un comentario