Silenciu

Desapaecieron les palabres y la música y apaeció'l silenciu.
Intentaba nun mirar más que pa la ventana del mio llau viendo poco más qu'escuridá, anque dacuando, ensin querer, miraba al mio compañeru de viaxe y al velu apetecíame abrir la puerta del camión y baxar.
Prefería'l silenciu de la nueche que'l silenciu qu'había naquella cabina y que desapaeció pa que sonara l'intermitente de la derecha y el camión saliera de l'autopista y per una carretera de serviciu llegara a una gasolinera. Los nervios entamaron un camín ascendente qu'aportó a la cume cuando los sos güeyos se clavaron en min (y los mios nos d'él ensin querer) y dixo una palabra que yo obedecí queriendo ignorar lo que significaba:
-Vamos...