Sentaos na sala, Antón y so madre fueron escuchando palabres que-yos dicíen qu'aquellos que llevaben dellos díes viviendo na casa vieya, qu'aquellos que fueren tan amables desque llegaren, qu'aquellos que-yos regalaren un quesu, unos chorizos y una pota con callos, qu'aquellos qu'entá nun traxeren el dineru l'alquiler, nun-yos diben pagar nin una perra.
Sentaos na sala, Antón diba tranquilizando los nervios primeros que diba treslladando a so madre, nerviosa desque viera la placa pero entá más desque conociera'l por qué d'aquella visita.
Cuando'l guardia marchó dexando una tarxeta y diciendo que lu tuvieren informáu si sabíen dalgo, Antón y so madre nun podíen creer lo que-yos taba pasando.
No hay comentarios:
Publicar un comentario